Waarom wilden jullie graag meedoen aan het VOP?

Marinka: “Ik werkte hiervoor in een verpleeghuis en had geen ervaring in het ziekenhuis. Ik wilde die stap wel graag maken, maar had geen idee wat bij mij zou passen.”
Hilde knikt instemmend: “Het is best lastig om een keuze te maken als je niet weet wat je kiest. Ik heb slechts één ziekenhuisstage gehad en die was in een klein ziekenhuis. Tijdens het VOP krijg je meteen een indruk van een afdeling. Hoe is het specialisme, hoe zijn de patiënten en hoe is het team? Daarnaast vind ik het een mooie toevoeging aan mijn cv dat ik op verschillende afdelingen ervaring heb opgedaan. Ik wil in de toekomst graag nog doorstuderen dus wie weet komt dit dan goed van pas.”

Marinka, jij bent in september 2022 begonnen aan het VOP. Wat verwacht je uit het programma te halen?

“Naast het leren kennen van verschillende afdelingen verwacht ik ook extra verdieping op het verpleegkundige vak door de maandelijkse themabijeenkomsten. Ik heb nu al geleerd dat je eigenlijk overal op bedacht moet zijn. Waar een patiënt de ene minuut nog prima in de stoel zit, kan dat de minuut erna heel anders zijn. We verlenen hier intensieve zorg en moeten elk (minuscuul) signaal serieus nemen. En tijdens de maandelijkse intervisie bespreek je verschillende casussen met je collega VOP’ers, dat vind ik heel leuk en leer ik veel van!”

Hilde, jij zit in je laatste jaar. Als je terugkijkt op afgelopen 1,5 jaar, waar ben je dan het meest trots op?

“Ik ben vooral trots op de groei die ik heb doorgemaakt. Door de kennis die ik nu heb kan ik kritische vragen stellen en vanuit verschillende invalshoeken naar mijn patiënt kijken, dat is erg waardevol en maakt mij een nog betere verpleegkundige.”
Hebben jullie iets geleerd over jezelf als verpleegkundige wat je van te voren nooit verwacht had?
Hilde: “Ik heb ontdekt dat ik palliatieve zorg heel mooi vind. Ik vind het belangrijk dat de patiënt zich gezien en serieus genomen voelt en ga ook graag met patiënten in gesprek over hoe het gaat. Ik dacht dat vooral het technische aspect in het ziekenhuis mij aan zou spreken, dus dit verraste mij wel. Ik vond het aan het begin wel lastig om moeilijke gesprekken aan te gaan, maar vaak komt er een heel mooi moment uit en kun je er echt voor iemand zijn.”
Marinka herkent dat: “Patiënten zijn hier soms wel voor een langere periode of komen vaker terug. Je bouwt in die periode toch een band met iemand op en kunt er vanuit jouw rol ook echt voor iemand zijn.”

Wat betekent het voor jullie om te werken in een academisch ziekenhuis?

Marinka: “complexe en specialistische zorg, veel onderzoek naar nieuwe behandelingen en multidisciplinaire samenwerkingen.
Hilde: “Er zijn bepaalde behandelingen en operaties die alleen in academische ziekenhuizen gedaan worden. Ik vind het interessant en uitdagend om me te verdiepen in complexe casuïstiek, daar is hier geen tekort aan!”

Hebben jullie veel contact met de andere deelnemers van het VOP?

Marinka: “JA! Dat contact is héél goed. We gaan iedere maand uit eten, maar kunnen ook spontaan een avondje gaan stappen of bijvoorbeeld naar een concert.
Hilde: “Dat herken ik ook. We hebben een leuke groep, waar ik ook een aantal vrienden aan heb overgehouden waarmee ik buiten werktijd afspreek. Verder is het fijn om elke maand even met de groep bij te praten. Je hoort van mede VOP’ers hoe andere afdelingen zijn en kunt soms ook even je verhaal kwijt als je daar behoefte aan hebt.”

Zou je verpleegkundigen aanraden om mee te doen aan het programma?

Hilde: “Zeker weten! Het VOP is een kans om jezelf te ontplooien en breder inzetbaar te maken. Je leert ontzettend veel over het werk, maar ook over jezelf.”
Marinka: “Absoluut. Dit is een kans die je niet moet laten liggen. Je kunt op bij meerdere afdeling ervaring op doen, hebt daar zelf ook inspraak in en vanuit het programma is er goede begeleiding.”

Ben je na het lezen van dit verhaal enthousiast geworden over het VOP? Klik hier voor meer informatie en solliciteer direct naar de vacature.