Bloedzakken op de grond

Mijn eerste werkweek zal ik nooit vergeten. Het was s ’avonds laat en ik werd met spoed op pad gestuurd om voor een patiënt bloed te halen bij de bloedbank. De trap leek mij de snelste route. Alles ging goed. Maar op de terugweg stapte ik in alle haast mis, en viel met een tas vol bloedzakken vier treden naar beneden. Gelukkig waren de bloedzakken onbeschadigd en bleef ik ongedeerd.

Vertrouwen geven

Patiënten vanuit heel Nederland worden naar ons verwezen in de hoop op de juiste diagnose of op een behandeling die het perifere ziekenhuis niet kan geven. Bij patiënten staat de gezondheid op het spel. Zij moeten ons kunnen én durven vertrouwen, ongeacht hun verhaal of achtergrond. In het Amsterdam UMC staat de deur voor iedereen open. Dat maakt het werk heel waardevol voor mij.

Elke casus is bijzonder

Op de Intensive Care hebben patiënten veel co-morbiditeit. Soms komen ze van de spoedeisende hulp, waar ze bijvoorbeeld zijn binnengebracht na een ernstig trauma. Of ze hebben openhartchirurgie of neurochirurgische ingrepen ondergaan. Elke casus is bijzonder. Je moet als IC-verpleegkundige veel kennis hebben en in staat zijn om verbanden te leggen tussen verschillende orgaansystemen.

Multidisciplinair team

Sommige patiënten liggen maandenlang op de IC. Het verblijf heeft een enorme impact op hun mentale welzijn. Als ze niet kunnen praten, bijvoorbeeld vanwege spierzwakte of omdat ze geïntubeerd zijn, moet je op andere manieren met hen communiceren. Wij werken in een multidisciplinair team en zetten ons gezamenlijk in om patiënten weer op de been te krijgen en hen zo goed mogelijk het revalidatieproces te laten starten.

Scheiding tussen leven en dood

De scheiding tussen leven en dood is op de IC soms smal. Dat kan confronterend zijn. Daarom moeten wij behalve voor patiënten ook goed voor onszelf zorgen, én voor elkaar. Persoonlijke ontwikkeling en groei zijn belangrijke speerpunten in ons vak. Ook humor is op de IC een factor van belang. Het is heel verbindend. Dankzij de energie van collega’s en hun humor ga ik elke dag met veel plezier naar mijn werk.

“Dit is Henk, en dit is zijn gezin”

Aan het begin van de opleiding liep ik met mijn begeleider naar een patiënt met een ernstige infectie. Tussen alle apparaten, infuuspompen, beademingsmachine, nierdialyse en ECMO (red: hart-longmachine), kon ik de patiënt amper zien. Mijn begeleider stelde hem aan mij voor: “Dit is Henk, en dit is zijn gezin.” Hij liet een familiefoto zien. Pas daarna kwam het verhaal over alle technische apparatuur en de behandelingen. Dat was een heel leerzaam moment. Elke patiënt heeft een verhaal. Dat mogen wij nooit vergeten.

Interesse in de opleiding tot IC verpleegkundige?

De opleiding van IC verpleegkundige start twee keer per jaar. Bekijk de vacature en solliciteer naar deze opleidingsplek.