"We zijn constant bezig om creatieve oplossingen te bedenken voor medische handelingen die op papier heel simpel lijken." De rubriek Vers Bloed geeft nieuwe medewerkers een podium. Wat bracht ze naar Amsterdam UMC? Maar ook iets persoonlijker: het belangrijkste wat ze van hun ouders hebben geleerd? In 5 vragen leren we ze alvast een beetje kennen. Dit keer in de schijnwerpers: Nina Heijnen, verpleegkundige in opleiding tot kinderverpleegkundige.

Waarom heb je voor Amsterdam UMC gekozen?

“In het tweede jaar van de hbo-opleiding verpleegkunde werd ik toegelaten tot het Amsterdam UMC-programma, voor studenten die de ambitie hebben om in een academisch ziekenhuis te werken. Binnen dit programma koos ik voor de richting Algemene gezondheidszorg kind, omdat ik die doelgroep, die met een leeftijdsindeling van 0 tot 18 jaar ontzettend breed is, altijd al interessant heb gevonden. Mijn eindstage liep ik bij het Emma Kinderziekenhuis. Niet alleen op papier een droomplek, ik voelde me hier vanaf dag een thuis en had meteen zo’n fijne klik met mijn collega’s. De uitdaging van hoog-complexe zorg, het schakelen tussen de verschillende leeftijden, ik wilde hier niet meer weg.” Officieel moest Nina na haar eindstage en de afronding van haar studie nog wel solliciteren voor een plekje binnen het Emma Kinderziekenhuis. Maar de klik was geheel wederzijds en ze was al snel weer terug op het nest.

“Ik ben hier nu verpleegkundige in opleiding tot kinderverpleegkundige. Dat houdt in dat ik 32 uur meedraai op de afdeling en af en toe ook nog een weekje in de schoolbanken zit. Maar ik leer vooral veel door te doen. Zo beginnen we de dag met het indelen van de patiënten. Verpleegkundigen in opleiding mogen kiezen welke patiëntjes ze willen zien om hun leerdoelen te behalen. Denk aan stomazorg bij een baby, rectaal spoelen bij een kind of andere competenties binnen het medisch technisch handelen. Vervolgens lees ik me in de dossiers in, loop ik medicatie- en voedingsrondes en ga ik mee naar medische onderzoeken. Vanwege het academische karakter en de grote diversiteit aan specialismen zie ik kinderen uit heel Nederland en loop ik stage op verschillende kinderafdelingen. Plus ik sluit iedere dag met het hele team af met een klinische les over bijvoorbeeld de ziektebeelden bij urologie of hoe de nieuwe thoraxdraines, machines om vocht uit de longen te halen, precies werken. Super divers allemaal, de dagen vliegen hier echt voorbij. En over zo’n 15 maanden ken ik het Emma Kinderziekenhuis op mijn duimpje en kan ik de gehele opname van de patiëntjes begeleiden.”

Welke kwaliteiten moet een verpleegkundige in opleiding tot kinderverpleegkundige in elk geval hebben?

“Met kinderen werken is vaak een stuk ingewikkelder dan met volwassenen. Denk bijvoorbeeld aan een handeling als het meten van iemands bloeddruk. Bij de meeste volwassenen doe je dat wel even, maar bij een kind is dat een compleet ander verhaal. Niet alleen vinden kinderen het vaak al heel spannend om zo’n bloeddrukband om hun bovenarm te krijgen, ze moeten ook nog eens superstil zitten om een correcte meting te kunnen krijgen. We doen die meting dan ook alleen als het echt noodzakelijk is en dan bijvoorbeeld in iemands slaap. We zijn constant bezig om creatieve oplossingen te bedenken voor medische handelingen die op papier heel simpel lijken. Ons in het kind te verplaatsen en handelingen op hun niveau uit te leggen en vervolgens een spel te maken van bijvoorbeeld het meten van iemands ademhaling en hartslag. Ook het schakelen tussen de verschillende leeftijden vraagt om creativiteit en flexibiliteit. De ene keer begeleid en werk je samen met ouders in de zorg voor hun baby. De andere keer probeer je een kind rustig te krijgen voor een echo. Iedere leeftijdscategorie vraagt om een andere benadering en andere zorg.”

“Ook empathie is natuurlijk belangrijk in dit vak. Je in kunnen leven in de ouders die iets ontzettend heftigs meemaken, ze een luisterend oor bieden en ze het vertrouwen geven dat je er echt alles aan doet om goed voor hun kind te zorgen. Daarbij moet je er wel voor waken dat je niet téveel empathie hebt. Hun ellende is niet jouw ellende. Het kan niet meer naar huis. Dan hou je het niet vol en kun je het ook niet waarmaken om de beste zorg te leveren.”

Amsterdam UMC werkt met kernwaarden Zorgzaam, Initiatiefrijk en Nieuwsgierig (Z.I.N.). In welke van deze waarden herken je jezelf het meest en waarom? Kies er 1 uit.

“Absoluut zorgzaam. Ik wil er alles aan doen om angst, stress en trauma’s bij kinderen en ouders te voorkomen en gezinnen een zo positief mogelijke ervaring te geven. Je ziet helaas toch nog vaak dat kinderen een trauma overhouden aan een ziekenhuisopname, angstig worden voor de witte jassen. Ik denk dat je met zorgzaamheid, een luisterend oor, de tijd nemen voor je patiënten, geduldig en liefdevol blijven, echt wel een heel eind komt. Plus opkomen voor je patiëntjes en hun ouders als het gaat om de zorg en wat er nodig is. Wij zien vaak meer dan een arts die een paar keer per dag langskomt en ouders, die vaak non-stop naast het bed staan, zien weer veel meer dan wij. Samenwerking tussen al deze partijen is cruciaal.”

Hoe ziet jouw ideale vakantie eruit?

“Als ik op vakantie ga, doe ik dat het liefst met een backpack op de rug in een exotisch land waar het nog niet zo toeristisch is. Dat reizen is een familiekwaal. Mijn vader heeft altijd veel gereisd en mijn broer, net 23, heeft al de halve wereld gezien.” Die broer fungeert vaak als een soort reisbureau. “Die stippelt dan zo’n hele reis voor me uit tot en met het boeken aan toe. Heerlijk!” De volgende bestemming: Sri Lanka. “Grote kans dat ik dan ook een bezoek aan de Veddas breng. Ik heb altijd interesse gehad in inheemse volken, die hun eigen gebruiken en cultuur in stand hebben gehouden. Zo heb ik tijdens mijn reis door Namibië een bezoek gebracht aan de Himba. Dat was in elk opzicht een zeer indrukwekkende reis. Rondscheuren in een jeep met een tent op het dak, giraffen en olifanten die ineens voor je auto springen. Dit soort vakanties zorgen ervoor dat ik weer helemaal opgeladen naast mijn patiëntjes sta.''

Het belangrijkste wat je van je ouders hebt geleerd?

“Dat als je iets écht wilt, het ook mogelijk is. Kwestie van doorzetten, bij eventuele tegenslagen niet opgeven en je ook niet uit het veld laten slaan als je ineens een omweg moet nemen. Of het nou linksom, rechtsom of rechtdoor is, zolang jij blijft geloven in jezelf kom je er wel.”