“Hectisch? Uitdagend!” De rubriek Vers Bloed geeft nieuwe medewerkers een podium. Wat bracht ze naar Amsterdam UMC? Maar ook iets persoonlijker: wat is hun levensmotto? In 5 vragen leren we ze alvast een beetje kennen. Dit keer in de schijnwerpers: Merle Heldenbergh, verpleegkundige Neurologie.

Waarom heb je voor Amsterdam UMC gekozen?

“Als Hilversumse had ik het mezelf een stuk gemakkelijker gemaakt als ik aan de slag was gegaan in het Tergooi-ziekenhuis. Maar dat academische component van Amsterdam UMC had ik voor geen goud willen missen. Hersentumoren, Alzheimer, Parkinson, neurologische trauma's, ALS… De ziektebeelden waar je als neuroverpleegkundige mee te maken krijgt, zijn hier zo ontzettend divers.

Een typische neuropatiënt bestaat niet. Op alle leeftijden zijn er veel verschillende neurologische ziekten, waarvan sommige acuut ontstaan en snel kunnen verslechteren, terwijl andere zich heel geleidelijk ontwikkelen. Een gemiddelde werkdag bestaat ook niet. Moet ik een operatie voorbereiden, bloedproducten toedienen of een MRI-scan inplannen? Hebben de patiënten intensieve zorg nodig of kunnen ze bijvoorbeeld nog zelf lopen en zelf eten? Letterlijk ieder uur is hier anders. Hectisch? Uitdagend! Ik voel me hier helemaal op mijn plek.”

Welke kwaliteiten moet een verpleegkundige Neurologie in elk geval hebben?

“Door die zeer uiteenlopende ziektebeelden binnen de neurologie word je constant getest op alle inhoudelijke aspecten van het vak. Plus een kleine verandering in iemands toestand kan desastreuze gevolgen hebben als je er niet op tijd bij bent. Altijd scherp zijn dus.
Je moet ook echt geduldig zijn. Sommige patiënten zijn verward of kunnen niet meer praten, niet meer lopen, niet meer eten. Even snel gaat niet bij deze patiënten. Persoonsgerichte zorg is een must.

Je moet ook aandacht hebben voor de sociale omstandigheden en de emoties en behoeften van de patiënt. Hersenziekten zijn vaak moeilijk te begrijpen, helemaal als de patiënt cognitieve beperkingen heeft. Je moet dan eenvoudig kunnen uitleggen wat de neurologische aandoening precies inhoudt en hoe de behandeling eruit kan komen te zien. Plus veel neurologische ziekten hebben grote gevolgen voor de kwaliteit van het leven van de patiënt. Dat leidt soms ook tot zware gesprekken. Vakkennis, communicatieve skills, empathisch vermogen, het is echt een veelzijdig vak waar je niet alleen met je hoofd maar ook echt met je hart in moet zitten.”

Amsterdam UMC werkt met kernkwaliteiten (S.P.I.T.S.) en kernwaarden (Z.I.N.). In welke van deze kwaliteiten/waarden herken je jezelf het meest en waarom? Kies er 1 uit.

“Zorgzaam, sowieso. Niet alleen omdat ik in de zorg werk, die zorgzaamheid zit verweven in mijn hele zijn. Als iemand mij de weg vraagt, loop ik zo tien straten mee. Op mijn werk vandaag heb ik al drie keer gecheckt of die collega’s die het altijd druk hebben nou eindelijk eens pauze hebben genomen, want dat vergeten ze vaak. Vroeger bewaarde ik de traktaties die in de klas werden uitgedeeld, om ze thuis met mijn broer te delen. En iedere avond geef ik mijn vriend een massage terwijl hij nota bene fysiotherapeut is. Haha! Ja, ik kan niet anders zeggen, ik ben een zorgzaam typetje.”

Hoe ziet je ideale zondagochtend eruit?

“Iedere zondag ga ik met mijn broer en mijn vader bij mijn oma langs. Bosje bloemen mee, beetje bank hangen en kletsen. Ik deel veel met haar, zij is zo ontzettend belangrijk voor mij. Ze woont op het erf van mijn oom en tante, die zien we daardoor ook veel. Fijn, want familie staat bij mij wel echt op nummer 1.”

Wat is je levensmotto?

“Mijn motto: wie goed doet, goed ontmoet.” Lacht: “Ik ga echt voor die dubbele karmapunten. Laatst nog heb ik een man gered die met zijn been tussen de trein en het perron terecht was gekomen. Ik kom wel vaker in dit soort onalledaagse situaties terecht, dat ik me mag opwerpen als reddende engel. Met alle liefde! Want ik word daar ook echt gelukkiger van, iets aardigs doen voor een ander.”