Rolmodel Inoka Twickler

“Ik zie het als mijn taak om er te zijn voor mensen die zich buitengesloten voelen binnen Amsterdam UMC.“

• 6 minuten leestijd

Wie?

“Mijn moeder werkte vroeger in het AMC als verpleegkundige op de afdeling neonatologie.” Toen Inoka Twickler, werkzaam op de afdeling hematologie en voorzitter van Jong Amsterdam UMC, drie maanden oud was werd ze geadopteerd en verhuisde ze van Sri Lanka naar Ouderkerk aan de Amstel. “s ’Morgens kwam ik altijd extra vroeg mijn bed uit om mijn moeder te bevragen over haar werk die nacht en de baby’s die ze soms gered had. Toen al wist ik: later ga ik ook in het ziekenhuis werken.” Twickler heeft ook nog een half Marokkaanse broer en zus, eveneens geadopteerd. “Een multicultureel gezin dus, iets waar ik nu enorm van kan genieten. Maar het was niet altijd even fijn om zo’n bijzonder gezin te zijn.” In Ouderkerk viel Inoka behoorlijk op. “In de klas bijvoorbeeld was ik het enige meisje van kleur. Vaak hoorde ik er niet bij en werd ik buitengesloten. Vanaf de middelbare school werd dat anders gelukkig.” Toen ze op haar vijftiende tijdens de biologieles voor het eerst door een microscoop keek, was ze meteen verkocht. “Wow, die cellen, zo mooi. Ja, daar moest ik iets mee gaan doen.” En dus koos ze voor de opleiding Biologie & Medisch Laboratoriumonderzoek. “In 2015 begon ik aan mijn eindstage op het laboratorium van de afdeling experimentele vasculaire geneeskunde en klinische genetica op locatie AMC en sindsdien ben ik nooit meer uit het ziekenhuis vertrokken.”

Van Experimentele Vasculaire Geneeskunde en Klinische Genetica naar Amsterdam UMC Cancer Center Amsterdam (CCA) en van de Experimentele Immunologie en Reumatologie naar de Hematologie, inmiddels is Inoka een echte Amsterdam UMC’er met nauwe banden op beide locaties. Iets wat goed van pas komt in haar werk als voorzitter van Jong Amsterdam UMC. “Een van onze doelen bij Jong Amsterdam UMC is om medewerkers door middel van evenementen ook eens over het muurtje van hun eigen afdeling te laten kijken. Dat zorgt voor verbinding. Door mijn werk op verschillende afdelingen, verspreid over de beide locaties weten mensen mij ook steeds beter te vinden. Ik ben een aanspreekpunt geworden voor collega’s die ergens mee zitten of hulp nodig hebben. Erg bijzonder. Ik zie het als mijn taak om er te zijn voor mensen die zich buitengesloten voelen binnen Amsterdam UMC. En als voorzitter heb ik ook echt een stem nu. Eventuele misstanden op een afdeling breng ik onder de aandacht, zonder daar uiteraard namen bij te noemen. Ik onderhoud contact met de OR en heb een goede band met Karen Kruijthof van de raad van bestuur, die ik met trots mijn mentor mag noemen.”

Specialiteit?

“Aan het begin van mijn loopbaan hier in Amsterdam UMC deed ik vooral veel laboratoriumonderzoek. Zo heb ik een PhD’er geholpen met haar onderzoek naar CAR T-celtherapie, een bijzondere, innovatieve manier om afweercellen klaar te maken voor de strijd tegen kankercellen. Omdat kankercellen ontstaan uit lichaamseigen cellen, zijn ze vaak moeilijk te herkennen door je eigen immuun systeem. Met CAR T-cel therapie helpen we de belangrijkste afweercellen, de T-cellen, door een extra antenne/receptor op deze cellen te plaatsen, waardoor ze de kankercellen wel kunnen herkennen en kunnen doden.

In mijn nieuwe functie bij Hematologie ga ik me bezighouden met materiaalverzameling van kankerpatiënten voor de Biobank. Dus eigenlijk de stap vóór het onderzoek. Op het laboratorium krijgen we bloed en beenmerg van patiënten binnen en scheiden we de rode van de witte bloedcellen, specifieker perifeer bloed mononucleaire cellen (PBMC's). De PBMC’s isoleren we en vriezen we in, zodat er daarna onderzoek op gedaan kan worden.

Eerlijk is eerlijk, wat minder spannend lab werk dan voorheen. Maar daar heb ik heel bewust voor gekozen. Zo heb ik meer tijd en ruimte in mijn hoofd om een goede voorzitter te kunnen zijn van Jong Amsterdam UMC. En ik krijg er een geheel nieuwe uitdaging bij. Want naast materiaalverzameling ga ik helpen bij het coördineren van de fusie van de biobanken. In zo’n traject krijg je natuurlijk te maken met allerlei sentimenten. Zo moeten de mensen op locatie AMC straks hun vertrouwde omgeving verlaten en wordt er op locatie VUmc een geheel nieuw laboratorium opgezet. Eén locatie, één proces, één systeem. Als onderdeel van het team gaan wij sámen met beide teams kijken hoe we de verschillende werkprocessen van beide afdelingen kunnen harmoniseren, zodat we straks als we één zijn zo efficiënt en duurzaam mogelijk te werk gaan en echt een toplaboratorium worden. Daarom ga ik drie dagen op locatie VUmc werken en twee dagen op locatie AMC, zodat ik inzicht krijg in de sterke punten van de beide teams. Naast structuur en de operationele zaken is aandacht voor cultuur en cultuurverandering natuurlijk ook essentieel om tot een nieuwe duurzame eenheid te komen. Twee afdelingen met een eigen identiteit, waarden en overtuigingen moeten op zoek naar een nieuw evenwicht, waarin men als één afdeling verder gaat. Daarin hoop ik een verbindende factor te kunnen zijn.”

Meest trots op?

“Binnen Amsterdam UMC ben ik ongelooflijk gegroeid en gebloeid. Ik startte hier als onderzoeker, ik wilde graag een master in de research behalen en PhD’er worden maar ik ben er gaandeweg achter gekomen dat dat helemaal niet bij me past. Iets wat ik vooral te danken heb aan mijn werk bij Jong Amsterdam UMC. Doordat ik daar in contact kwam met zoveel verschillende mensen met verschillende functies zag ik in dat er op werkvlak zoveel meer mogelijk is. Ik ontdekte er ook dat ik goed was in communiceren en verbinden. Als voorzitter maar ook in mijn nieuwe functie bij Hematologie kan ik die kwaliteiten nu verder uitbouwen. Binnen Amsterdam UMC heb ik de ruimte gekregen om uit te vinden wat écht bij me past, elke dag leer ik weer iets nieuws en ook het Jong Amsterdam UMC-bestuur ziet mij nog altijd groeien. In de toekomst zou ik graag mijn laboratoriumwerk en communicatie skills willen combineren, bijvoorbeeld in de rol van teamleider, uiteraard binnen de muren van Amsterdam UMC.

Amsterdam UMC gaat voor divers en inclusief. Waar liggen kansen?

“Ongepaste grapjes, ongelijke behandeling, ik denk dat het belangrijk is dat men zich realiseert dat ook binnen Amsterdam UMC nog dagelijks gediscrimineerd wordt. Yup, best confronterend hè? Niet alleen heb ik er zelf mee te maken gehad – iemand vond het bijvoorbeeld grappig om mij zwarte piet te noemen – ik ken genoeg verhalen van mensen met een migratieachtergrond die minder kansen krijgen aangeboden of moeten dealen met gemene opmerkingen die worden weggezet als een geintje. Bewustwording van het feit dat ook hier gediscrimineerd wordt, is stap één.

Om deze bewustwording op gang te brengen, zie ik hier wel steeds meer mooie initiatieven voorbijkomen. Denk aan Pride waar we vorig jaar meevoeren met een boot of het 'Wees Jezelf Festival' dat dit jaar voor de tweede keer georganiseerd wordt. Die positieve insteek lijkt me een goede manier om het onderwerp op de agenda te houden. Dat je positieve ontmoetingen tussen werknemers die van elkaar verschillen stimuleert, om vooroordelen en stereotypen te verminderen. Meer kennis over elkaars (culturele) achtergrond kan absoluut bijdragen aan een betere omgang met elkaar. Dat is ook wat wij met onze evenementen van Jong Amsterdam UMC proberen te bewerkstelligen. Dat kijkje over je eigen muurtje. Eigenlijk is het zo ontzettend gaaf dat hier zoveel verschillende nationaliteiten rondlopen. Ik werk samen met Ghanezen, Chinezen, Surinamers, Turken, Amerikanen, Fransen, you name it. Als je bij Amsterdam UMC werkt, krijg je de kans om kennis te maken met al die verschillende culturen, verhalen en achtergronden. Dat is toch een voorrecht?”

Buiten werktijd?

“Het is mijn missie om van alle werelddelen zoveel mogelijk keukens te ontdekken. En daarvoor hoef je echt niet op reis. Niet alleen experimenteer ik er in mijn eigen keuken op los, in Amsterdam stikt het van de internationale eettentjes waar je nieuwe smaken kunt ontdekken. Op zoek naar een bijzondere eetgelegenheid waar je net even wat anders op je bord krijgt? Mail me maar, ik ben je vrouw!”