Buiten de comfort zone van mijn eigen afdeling – waar ik alles blindelings kan vinden – ga ik met een arts en een rugtas vol spullen op pad. Het is de reden waarom ik deel uitmaak van het NICU-transportteam. De onvoorspelbaarheid, het nooit precies weten wat je gaat aantreffen en “het roeien met de riemen die je hebt” vind ik zo uitdagend.

Ik weet het nog als de dag van gisteren: mijn allereerste echte “A1” spoedrit. Ik had net mijn lunchpauze gehad en op het moment dat ik de afdeling weer opstap wordt er een transport aangemeld. Er is een neonaat die na geboorte vrij snel in een instabiele situatie is geraakt en intensive care zorg nodig heeft. Mijn collega, die vandaag eigenlijk transportdienst heeft, is onderweg om een neonaat terug te plaatsen en dat betekent dat ik mijn eerste spoedrit mag maken.

De adrenaline stroomt door mijn lijf. Tijd voor actie! Aangezien onze eigen transportcouveuse nu niet beschikbaar is, pak ik nog snel wat extra materiaal en stop dit in mijn broekzak. Je weet maar nooit. Binnen 10 minuten zit ik in een ambulance en rijden we met gillende sirenes naar een perifeer ziekenhuis. Als we aankomen ben ik blij dat de ambulancechauffeur ons naar de afdeling brengt. Ik vraag mij nog steeds af hoe zij toch altijd al die routes onthouden?! Als we de neonatologie afdeling op lopen worden we al opgewacht. Het personeel daar is blij dat we er zijn.

We stellen ons kort voor aan de ouders en gaan aan het werk. Ondanks dat dit voor het personeel daar niet hun dagelijks werk is, is er sprake van een goede samenwerking. Essentieel, want in dit soort situatie kun je nooit te veel “handen” aan het bed hebben. Binnen een uur verkeert de neonaat in een enigszins stabiele situatie. Intussen is ook de transportcouveuse van locatie AMC gearriveerd en bereiden we ons voor op het transport terug naar onze afdeling. Ouders worden op de hoogte gebracht van de situatie en we rijden met de transportcouveuse nog even langs hen, zodat ze hun kindje nog even kunnen zien en aanraken. Ouders kunnen helaas niet mee in de ambulance. Ik beloof ze dat we goed zullen zorgen voor hun kindje.

In de ambulance belt de arts nog snel naar de afdeling, zodat er wat materiaal klaargezet kan worden. Ook de terugweg gaat gepaard met sirenes dus al snel arriveren we weer op de Zuidas. Op de afdeling staat er een team aan collega’s klaar. Binnen no time is de neonaat aangesloten op alle benodigde apparatuur. We zijn zo goed op elkaar ingespeeld dat we aan een woord of blik voldoende hebben. Teamwork makes the dream work!

Nicky is een gedreven intensive care neonatologie verpleegkundige. Dagelijks zorgt zij samen met haar collega’s in Amsterdam UMC voor de allerkleinste en meest kwetsbare patiëntjes. Nieuwsgierig? Op het Instagram account @babiesaandeamstel geeft zij, samen met haar collega’s, een kijkje achter de deuren van hun mooie maar ook indrukwekkende afdeling.

Heeft deze blog jou geïnspireerd en wil jij ook werken op de IC-neonatologie afdeling? Bekijk dan snel hier onze vacatures!