Blog van Jülide: Geen goed gevoel
Nachtdienst
Iets voor 23:00 uur stap ik de lift in om naar de derde etage te gaan richting de IC Neonatologie (hierna: NICU). De ziekenhuisgangen zijn leeg en de lichten zijn gedimd. Dit is mijn derde en laatste nachtdienst van deze reeks. Afgelopen nachtdienst stond ik ingedeeld bij een instabiele patiënt. Het meisje is veel te vroeg geboren bij 25 weken zwangerschapsduur en woog na de geboorte nog maar 550 gram. Inmiddels is ze al drie weken oud. Ze is door mijn collega van het NICU-transportteam opgehaald uit een ander academisch ziekenhuis in verband met een ernstige darmontsteking die veel bij premature baby’s voorkomt. Doordat de ontsteking vaak gepaard gaat met een verminderde doorbloeding van de darmen, kunnen delen afsterven en kan er een perforatie ontstaan. Vaak is dit een acute situatie waarbij een spoedoperatie nodig is.
Mijn collega van de avonddienst is haar werkzaamheden aan het afronden. Ondertussen lees ik de rapportages in het patiëntendossier en maak ik aantekeningen voor mezelf. Ondanks dat de patiënt erg ziek is, heeft ze een redelijk stabiele dag gehad. Ik controleer de instellingen op de beademingsmachine en alle infuuspompen met medicatie volgens de orders. Samen met mijn collega van de avonddienst observeren we de buik van de patiënt, deze ziet er gelukkig rustig uit. Zo kan ik alle veranderingen gedurende mijn dienst goed vergelijken. Ze heeft een grotere maat luier aan, deze komt tot haar oksels, maar wel comfortabeler en veel minder strak om haar gevoelige buik.
Geen goed gevoel
Tijdens de eerstvolgende verzorging valt mij op dat haar buikje boller en glanzender is dan begin van de dienst. Daarnaast is ze wat oncomfortabel. Omdat ik hier geen goed gevoel over heb, vraag ik toch even een arts om mede te beoordelen. Samen komen we snel tot de conclusie dat er een buikoverzichtsfoto gemaakt moet worden om een perforatie uit te sluiten. Ook hebben we wat ruimte om de pijnmedicatie op te hogen.
Terwijl ik de patiënt voorbereid voor de foto hoor ik de laborant al met het röntgenapparaat de afdeling op rijden. Ik trek een loodschort aan zodat ik bij de patiënt kan blijven zitten. Zo kan ik haar troosten en comfort bieden tijdens het onderzoek. Als de foto gemaakt is, is het al snel duidelijk: er is vrij lucht te zien in de buikholte, dit wijst op een perforatie. Ineens moet er van alles gebeuren om de patiënt voor te bereiden op een spoedoperatie. Gelukkig staan alle collega’s klaar om te helpen en staan we er nooit alleen voor in zulke situaties.
Hoogcomplexe zorg
De ouders van het kindje worden opgebeld en geïnformeerd. Ondertussen vraag ik collega’s om spullen klaar te leggen en medicatie klaar te maken. Ik controleer alle vitale functies en pas de beademingsinstellingen hierop aan in overleg met de arts. Er wordt een extra infuus geplaatst bij de patiënt, zo hebben we een extra toegang voor als er bloedproducten toegediend moeten worden tijdens de operatie. Ook wordt er een arterielijn ingebracht, waarmee we de bloeddruk continu monitoren en bloed uit afgenomen kan worden. Normaal gesproken worden operaties uitgevoerd op het OK-complex. Omdat dit kindje veel te ziek is om getransporteerd te worden naar de OK, komt het chirurgie- en anesthesieteam op de NICU om de operatie op de kamer uit te voeren. Er wordt een steriel veld gecreëerd rondom het bed als werkveld. Binnen twee uur is alles voorbereid dankzij de goede samenwerking met alle collega’s en kan de patiënt geopereerd worden op haar eigen kamer.
De operatie is gelukkig goed verlopen en het kindje is gestabiliseerd. Ik zoek meteen ouders op, die zijn al een tijdje geleden gearriveerd en wachten vol spanning. Samen lopen we naar hun kindje toe. Inmiddels ligt de hele couveuse vol met slangen en infuuslijnen en neemt dit meer ruimte in dan de patiënt zelf. Gedurende de operatie is er extra medicatie gestart om de bloeddruk te ondersteunen. De vitale functies worden ondersteund of overgenomen.
Terwijl ouders gerustgesteld naast de couveuse zitten, loopt mijn collega van de dagdienst de kamer binnen. Ineens bedenk ik me dat ik door alle drukte helemaal niets heb gegeten. Na de overdracht pak ik nog snel wat fruit mee voor onderweg. Met een voldaan gevoel vertrek ik van het ziekenhuis naar mijn bed toe, weer een dienst vol leermomenten achter de rug.
Wil jij net als Jülide verpleegkundige worden op de IC Neonatologie?
Heeft deze blog je geïnspireerd en wil jij net als Jülide onderdeel worden van dit hechte team? Klik dan op deze link om direct naar de vacature te gaan in het team van Lisanne óf klik hier om naar de opleidingsvacature te gaan.
