Blog Roman: Als donderslag bij heldere hemel

Roman is werkzaam als senior technicus bij Amsterdam UMC. Wat een rustige dienst had moeten worden, loopt onverwachts uit in een waterballet. In deze blog lees je hoe Roman een ware heldendaad verricht.

• 3 minuten leestijd

Het is zaterdagavond rond 23:00 uur als ik de afdeling op loop om mijn dienst te beginnen. Mijn collega van de avonddienst vertelt me dat de avond tot nu toe rustig is verlopen zonder al te veel bijzonderheden. Buiten is het zonnig en lekker warm. Een mooi begin van relaxte nacht denk ik nog, niet wetende wat me die avond te wachten staat.

Donkere wolken op komst

Ik begin mijn dienst volgens mijn dagelijkse routine. Na even bijgepraat te hebben met collega’s van het energiecentrum, loop ik mijn vaste controleronde langs de installaties. Ik noteer één voor één alle meterstanden. Ondertussen stop ik nog even bij het dak om te genieten van het prachtige uitzicht over het nieuwe meer. In de verte zie ik donkere wolken langzaam dichterbij komen.

De eerste druppels

Die avond moeten de flessen helium in het gassendepot worden vervangen. Ik loop buitenom naar de installaties en merk op dat de eerste druppels uit de hemel beginnen te vallen. De wolken die ik eerder die avond zag, komen langzaam onze kant op. Wanneer ik mijn ronde wil hervatten, gaat plots mijn porto af. Of ik met spoed naar het onderhuis wil komen.
Wanneer ik aangerend kom, zie ik dat er al behoorlijk wat gaande is. De gang in de kelder is volledig onder water gelopen. Het water stroomt van de trap af door het trappenhuis. Ik twijfel geen seconde en ga direct op zoek naar de oorzaak. Wanneer ik met de lift boven kom, zie ik gelijk wat er mis is. De bouwvakkers zijn tijdens hun werkzaamheden het gat in het dak vergeten af te dekken. Met als gevolg dat het hondenweer van buiten inmiddels zijn weg naar binnen heeft gevonden.

Pompen of verzuipen

Ik probeer kalm te blijven. Meteen bedenk ik dat er bij de beddencentrale grote rollen met folie liggen. Handig, daar kan ik zeker gebruik van maken. Rennend door de gietende regen en bepakt met meters ducttape, zorg ik uiteindelijk dat het gat wordt dichtgemaakt. Net wanneer ik mijn droge kleding wil aandoen, hoor ik het brandalarm af gaan op de poli. Oei, dit is serieus. Het probleem is nog niet voorbij.
Ik zie dat de regelkast van één van de installaties onder water staat. Water en elektra samen, dat is natuurlijk ontzettend link. In mijn ooghoek zie ik plots één van de beveiligers aangesneld komen om mij te helpen. Wanneer hij bijna met zijn voet het water in stapt, duw ik hem opzij. Voor zijn eigen bestwil, want het scheelde weinig of hij had onder stroom gestaan. Pfoe, dat was kantje boord.

Na regen komt zonneschijn

Ineens zie ik twee houten balken in de hoek liggen. Ik besluit ze over het water te leggen om zo voorzichtig naar de regelkast te kunnen lopen. Daar eenmaal aangekomen zie ik gelijk wat er aan de hand is. Het plastic van de klemmenrail staat in de fik. De brandblusser is nog onderweg en dus moet ik snel een andere oplossing verzinnen. De brand moet zo snel mogelijk worden geblust. En dus trek ik mijn werk-trui uit en sla de vlammen daarmee uit. Wat een geluk, de situatie is onder controle.
Wanneer ik door het raam kijk zie ik dat het gestopt is met regenen. De zon komt weer tevoorschijn aan de horizon. Het is inmiddels bijna 07:00 uur in de ochtend en het einde van mijn nachtdienst is in zicht. Wat zal ik goed slapen straks.