Stageplek op de PACU

Op dit moment loop ik stage op de PACU (de Post Anesthesia Care Unit). Als hbo-v student stagelopen op deze afdeling is vrij uniek en alleen mogelijk als je het Honoursprogramma Technische Verpleegkunde volgt aan de Hogeschool Inholland. Op deze afdeling krijg ik de kans om meer te leren over acute zorg voor hoog-complexe patiënten, de verschillende soorten operaties die hier worden uitgevoerd en over verpleegtechnische handelingen. Het patiëntencontact is hier meestal kort, maar niet minder betekenisvol. Patiënten zijn vaak heel dankbaar voor het bieden van comfort, een praatje, onze oplettendheid en de begeleiding tussen de operatie en het verblijf op de verpleegafdeling.

De zorg voor de patiënt

Met mijn gedachten af en toe al afdwalend naar het idee van zon en vrije tijd is mijn laatste werkdag voor de vakantie begonnen. De schuifdeuren gaan open en ik zie een patiënt die nog slapend wordt binnengereden. Het gaat om een transvrouw van 20 jaar die een geslachtsaanpassende operatie heeft gehad. Ze wordt langzaamaan, druk woelend wakker. Met twee vrouw sterk houden wij haar veilig in het bed.

Uit de operatiekamer

Wanneer ze eenmaal wakker is, is ze, zoals ze dat hier zeggen, ‘nog flink onder de indruk’ van alle medicijnen. Ze kijkt zoekend om zich heen en vraagt zich hardop af wie wij allemaal zijn. Omdat ze zo onrustig is, ben ik naast het bed gaan zitten. Dan kijkt ze mij ineens intens aan, gaat haar hand de lucht in en zegt ze met een verdrietig, hoog stemmetje: “Jij hebt een neus… ik heb geen neus”. Ik pak haar hand op, breng hem naar haar eigen gezicht en zegt: “Die heb jij ook, voel maar”. Dan schreeuwt ze uit: “Wooow, ik heb een neus”. Alsof iemand op een knopje drukt, gooit ze haar hoofd naar achteren op haar kussen, valt ze acuut in slaap, snurkt ze vijf secondenlang en is dan plots weer wakker.

Goed gemutst

Vanwege de onrust maken we een uitzondering en laten wij haar moeder bij haar komen. Die begint meteen en voorzichtig te lachen als ze haar dochter in deze staat aantreft. Ze vertelt dat ze normaalgesproken altijd wel een gezellige en aanwezige dame is, maar dit heeft zij ook nog nooit meegemaakt. Ik vertel haar dat ze tijdens de operatie onder andere esketamine hebben gegeven. De jonge vrouw hoort dit en roept heel hard: ‘’Ketamine? Maar dat zijn drugs!’’ Ik leg uit dat esketamine een middel is dat regelmatig tijdens een operatie wordt gebruikt om de pijnbeleving te onderdrukken en toch echt verschilt van de partydrug.

Nadat ze goed is uitgeslapen dragen we de vrouw nog enigszins in de wolken, maar erg tevreden en met dragelijke pijn, weer over aan de verpleegafdeling. Met haar paarse mutsje op, want die wilde ze zoveel liever dan een groene, zwaaien we haar met z’n allen uit.

Tijd voor tompouce

Het einde van de dienst sluiten we af met een werkoverleg met tompouces van een erg tevreden patiënt. Zoals ik eerder al beschreef, kan ook de kortdurende zorg voor de patiënt op de PACU een heleboel betekenen. En de jonge vrouw betekende voor ons vandaag veel plezier in ons werk en gezelligheid op de werkvloer.

Wil je net als Femke verpleegkundige worden?

Heeft deze blog jou geïnspireerd en ben je geïnteresseerd in de opleiding tot verpleegkundige? Bekijk dan hier de mogelijkheden of kom naar het digitale informatiecafé op woensdag 20 december. Meld hier hier aan. 

Wil je meer weten over werken op de PACU? Bekijk de vacature.