Nieuws - Rolmodel Annita Brouwer

"Die verschillen, die maken ons krachtiger. Als we het maar samen doen en iedereen zich gehoord en gezien voelt."

• 5 minuten leestijd

Wie?

“Zoooo, daar zijn we weer. We gaan er weer een leuke dag van maken vandaag!” Iedere ochtend staat Annita van Hal-Brouwer voor de spiegel om zichzelf even een fijne peptalk te geven. “Dat werkt fantastisch.” Van het leven maakt ze graag een feest en met Kerst pakt ze al helemaal uit. “Dan ben ik dagen bezig om het hele huis te versieren. Op de vensterbank en kast bouw ik een heel kerstdorp op. De voor- en achtertuin worden ook helemaal versierd met mooie verlichting. “Ooooh, Annita is weer bezig hoor”, zeggen de buren dan. Dat versieren neem ik echt bloedserieus. Het zijn ook de enige dagen in het jaar dat ik ruzie heb met mijn man, haha.” Binnen Amsterdam UMC begon Annita als leidinggevende van de telefooncentrale, ze werd daarna leidinggevende bij de DS Servicedesk en werkt op dit moment als evenementen coördinator bij de Personeelsvereniging. “Een van de beste veranderingen in mijn leven. Dit is zo Annita. Mijn werk bestaat uit leuke activiteiten organiseren en mensen blij maken. Dat is toch een droombaan?”

Specialiteit?

Iets voor een ander doen, daar haalt Annita de meeste energie uit. “Evenementen plannen, het van start tot finish organiseren. Bellen, bellen, bellen om iets voor mekaar te krijgen. Heerlijk vind ik dat. Met als einddoel mensen verbinden en ze een mooie ervaring meegeven. Corona gooide natuurlijk roet in het eten. Want de kracht van de personeelsvereniging is mijns inziens nou juist om buiten werktijd met collega’s live iets leuks te gaan doen. Dat verbindt. Als mensen fysiek bij elkaar komen, dan gebeurt er iets. Dan ontstaat ruimte om van elkaar te leren of elkaar in beweging te brengen. Dat is de kracht van live. Neemt niet weg dat het online Sinterklaasfeest bijvoorbeeld ook hartstikke leuk was, maar dat beleef je dan toch een stuk minder sámen. Qua evenementen ligt er alweer een hoop moois op de plank dus ik hoop dat we elkaar snel weer in het echie mogen zien. Heb je zelf trouwens een leuk idee voor de personeelsvereniging? Gooi het vooral over de schutting, ga ik het regelen.”

Waar ben je qua werk het meest trots op?

“In mijn tijd bij de DS Servicedek begeleidde ik mensen van Pantar die een afstand tot de arbeidsmarkt hadden, bijvoorbeeld vanwege een lichamelijke, verstandelijke of psychische beperking. Man, wat vond ik dat dankbaar werk. Zo kwam er jaren geleden eens iemand voetje voor voetje binnen hier. Hoofd naar beneden, schouders gebogen, zo onzeker. Inmiddels staat deze persoon in het Engels een presentatie te geven over hoe Amsterdam UMC mensen met een beperking tot de arbeidsmarkt begeleidt. Rechtop, schouders naar achteren, dan ben ik zo trots op hem. Je kunt wel een krom been hebben of een arm missen maar dat betekent niet dat je niet normaal kunt functioneren. Ieder mens wil gehoord en gezien worden. Dat is de basis.”

Amsterdam UMC gaat voor divers en inclusief. Waar liggen kansen?

“Laten we vooral gebruik maken van de lessen uit de fusie. Die fusie kan een aanjager zijn voor diversiteit en inclusie. Want zowel bij een fusie als bij het thema diversiteit en inclusie gaat het over je openstellen voor een ander en het creëren van saamhorigheid, het wij-gevoel. In het fusieproces is binnen Amsterdam UMC heel erg ingezet op gelijkwaardigheid – vooral geen wij-zij, geen VUmc versus AMC - en het open gesprek aangaan zodat de afdelingen samen kunnen toewerken naar het creëren van een nieuwe identiteit, met ruimte voor verschil. We zijn dit hele fusieproces ingegaan om onze kennis en kunde te bundelen en daarmee als organisatie krachtiger te worden. Dit alles is ook van toepassing op diversiteit en inclusie. Die verschillen, die maken ons krachtiger. Als we het maar samen doen en iedereen zich gehoord en gezien voelt.”

Een goed voorbeeld van inclusieve samenwerking binnen Amsterdam UMC?

“Die samenwerking met Pantar, dat is inclusie. Ik ben er echt trots op dat mijn werkgever, Amsterdam UMC, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een kans geeft. Een aantal van hen is inmiddels zelfs in vaste dienst bij ons. Dat zijn nu volwaardige medewerkers met een badge, dertiende maand en een kerstpakket. Weet je hoe belangrijk dat is voor mensen? “Annita, kijk! Ik heb ook een eigen badge nu”, komen ze me dan stralend vertellen. Dat stukje waardering, hoe klein het ook mag lijken, daar krijg je trouwe, hardwerkende medewerkers voor terug. Ik ben een keer bij zo’n tuinder geweest waar ze ook mensen in dienst hadden met een afstand tot de arbeidsmarkt. De een knipte het stekje af, een ander stopte het stekje in een potje, de volgende deed een dekseltje op het potje, weer een ander zette het potje in een doosje enzovoort. En als ze naar de wc moesten, dan moesten ze dat eerst even vragen. Hou eens op joh! Dat kun je toch geen werk noemen? Daar zou ik ook een beperking van krijgen. Nee, geef mensen dan écht een kans. Laat ze écht werk doen. Aandacht en respect is als water voor een plantje. Geef een plantje water en het bloeit. Bij inclusie gaat het over gelijkwaardigheid, dat iedereen mee kan doen en gerespecteerd wordt.”

Buiten werktijd?

“Van Nederlandstalig tot oude soul, thuis staat de muziek altijd aan. Ik ga, als er geen pandemie is, ook graag naar festivals. North Sea Jazz bijvoorbeeld is vaste prik, heer-lijk. En wat je misschien niet van me verwacht maar wat ik écht leuk vind, ik moet er zelf om lachen, is diamond painting. Dat is heel priegelig allemaal steentjes op een canvaspatroon plakken. Daar word ik he-le-maal zen van. Het meeste van wat ik maak, geef ik weg hoor. Anders hangt het huis hier binnen no time vol. Ik doe nooit iets half.”