“…en dat heb je hier op de afdeling zeker”, vertelt Desiree enthousiast. “Als er iemand met een acuut hartinfarct binnenkomt stijgt de adrenaline. Het is bijzonder om te zien dat mensen voor je ogen opknappen als wij de verstopte kransslagader(s) weer open krijgen. Je kunt als verpleegkundige echt iets betekenen voor de patiënt. De meesten zijn bang en hebben pijn, jij bent dan hun rots in de branding. Patiënten vinden het vaak een eng idee dat we met draden naar het hart gaan. Je gaat met een hartcatheterisatie niet onder narcose maar onder plaatselijke verdoving. Ik probeer de patiënten gerust te stellen en ze een beetje af te leiden door een praatje te maken”.
…dat ik ’s avonds werd gebeld om naar Amsterdam UMC te komen voor een meisje van zeven. Kinderen zien we gelukkig zelden en ik vond het aandoenlijk om te zien. Zo’n klein meisje op zo’n groot bed waar normaal veel oudere patiënten liggen. Ze sprak geen Nederlands en natuurlijk maakten haar ouders zich enorm zorgen. Ze bleek een groot stolsel te hebben in twee van haar kransslagaders die we door middel van trombosuctie hebben verwijderd. Ondanks de taalbarrière, liet ze alles rustig gebeuren. Dat zijn wel heftige dingen die je bij blijven. De nauwe samenwerking met de arts en het team voelt dan goed. Ik ben trots wanneer we als team een mooi resultaat weten te behalen”.
“…dat ik uit mijn bed gebeld kan worden voor een spoedprocedure en dat ik dan binnen een half uur aanwezig moet zijn. Klinkt wel spannend toch?!”. Lachend voegt Desiree eraan toe dat het haar steeds beter lukt om daadwerkelijk te slapen tijdens haar dienst. “In het begin was ik nog weleens bang dat ik mijn telefoon niet zou horen, maar die hoor ik gelukkig altijd”.
Wil jij na het lezen van Desiree haar verhaal meer weten? Lees meer over de functie hartcatheterisatie verpleegkundige of kijk gelijk bij de HCK vacatures!