Blog van Inge: "Van wat heftig naar wat mooi"

Werken op de afdeling Medisch Psychiatrische Unit (MPU) roept vaak vooroordelen op. Wat velen niet weten, is dat de realiteit van dit vak niet alleen zwaar is, maar juist ook vol mooie en waardevolle momenten. In mijn blog neem ik je mee in mijn werkdag.
4 minuten leestijd

Toen ik anderhalf jaar geleden mijn nieuwe buren ontmoette, vertelde ik enthousiast over mijn werk als verpleegkundige in de kinderpsychiatrie. De reactie die ik vaak krijg, is: "Wat heftig." Maar voor mij zit de schoonheid van dit werk juist in de kleine overwinningen en het vertrouwen dat je opbouwt met de kinderen. In deze blog wil ik delen waarom werken in de psychiatrie zoveel meer is dan alleen de 'zware' kant.


De vooroordelen

Anderhalf jaar geleden verhuisde ik, samen met mijn vriend, naar ons eerste appartement als koppel. We huurden een nieuwbouwwoning in Alkmaar. Om de nieuwe buren beter te leren kennen organiseerde we gezamenlijk een burenborrel. Op zo'n moment klets ik vaak over algemene onderwerpen zoals mijn werk. “Ik werk als verpleegkundige in de kinderpsychiatrie” vertelde ik blij. Maar de reactie van de persoon tegen over mij was minder enthousiast. “Poe wat heftig" zei de buurman. Deze reactie krijg ik helaas vaker als vertel waar ik werk. Het is niet negatief bedoeld, geloof ik. Maar velen weten niet wat mijn werk inhoudt en juist daarom vind ik het belangrijk om over mijn werk te praten. Want dan verandert de reactie vaak van “wat heftig” naar “wat mooi” en dat doet mij goed.

Wat je kunt bereiken

Het werken in de psychiatrie heeft veel mooie aspecten. Dingen waar men niet vaak bij stilstaat. Het is soms wat harder werken om een band te krijgen met een kind, maar als dat lukt en het kind leert je te vertrouwen, kan je samen prachtige dingen bereiken. Zo denk ik vaak terug aan Sara. Een jong meisje van 15 jaar. Ik kan me nog herinneren dat ze op de MPU Kind en Jeugd binnenkwam met haar vader. Met haar hoofd naar beneden liep ze langzaam de afdeling op. Sara had een trauma verleden gecombineerd met een depressie.

Het eerst contact

Ik stelde mezelf voor en stelde ook wat algemene vragen aan haar. Zoals, hoe vind je het om hier te zijn? Heb je broertjes of zusjes? Wat vind je leuk om te doen? Heb je hobby's? Ze gaf korte antwoorden terug, maar dat hoort erbij. Dit verandert naar mate je een band opbouwt met een patiënt.

Teamwork

Binnen mijn afdeling draait alles om teamwork. Je werkt in een multidisciplinair team, waarbij je niet alleen naar de psychische kant kijkt, maar ook naar de somatische kant van het kind. Hoe hangt alles samen? Wat is er aan de hand? Hoe beïnvloedt het een het ander? En vooral, wat kunnen wij hierin betekenen?

Out-off-the-box

Met zijn allen staan wij voor out-of-the-box denken en zoeken wij graag het grijze gebied op om net even anders te werk te gaan om zo de beste zorg voor onze kinderen en jongeren te geven. Regelmatig zijn, naast gesprekken met de psychiater, ook muziektherapie en psycho motorische therapie een onderdeel van het behandelplan. Zo ook bij Sara. Een van de doelen was dat Sara ‘het normale leven’ weer ging ervaren en daar had ik wat voor bedacht.

Halloween

Op een rustige ochtend besloten we de afdeling om te toveren naar het Halloween thema. Ik vroeg Sara of ze mee wilde naar de Action om wat versiering te halen. Ze trok haar schouders omhoog en reageerde apathisch, als een echte tiener. Maar ze ging haar jas halen. Ze gaat mee, dacht ik bij mezelf.
Het winkelcentrum is niet ver dus we gaan lopend. Een mooi moment om nog een aantal vragen te stellen en haar beter te leren kennen. Eenmaal aangekomen in de Action liepen we naar de sectie met Halloween versiering. Ik vroeg haar wat zij leuk vindt om op te hangen. Ze wees naar zwarte en oranje ballonnen met ‘happy Halloween’ erop. Ik legde het zakje ballonnen in het mandje en rijkte uit naar de heksenhoed die ook op de plank lag. “Zullen we deze ook meenemen?” zei ik en ik zette de hoed op mijn hoofd. Ik zag een glimlach verschijnen op haar gezicht. Van binnen dacht ik: mooi, ik ben een stap dichterbij.

Onderdeel zijn van de oplossing

De kinderen die wij zien hebben vaak al veel meegemaakt en gaan door een hele zware periode. Dat kinderen jou toelaten in die moeilijke tijd en je onderdeel van de oplossing wordt in plaats van het probleem vind ik ontzettend waardevol. Als ik denk aan mijn ervaring met het werken in de psychiatrie, dan denk ik niet wat heftig, maar wat een mogelijkheden!

Meer weten?

Wil je meer weten over werken als verpleegkundige binnen de psychiatrie? Klik hier. Of bekijk direct de vacature van Verpleegkundige MPU Kind en Jeugd.

Lees meer verhalen