Het krijgen van een broertje of zusje is voor een kind vaak al heel spannend. Maar wat als de baby te vroeg geboren wordt, papa en mama ineens veel weg zijn en jij de baby nog niet eens hebt kunnen ontmoeten?

Voor de allereerste keer

Vandaag zorg ik voor Julia, een meisje geboren na een zwangerschap van 29 weken. Het is een bijzondere dag, want haar grote broer komt vandaag voor de allereerste keer zijn kleine zusje bewonderen. De afgelopen dagen heb ik er vaak met de ouders over gesproken. Wat is het juiste moment? Gaat hij niet schrikken van de situatie? Gelukkig zijn er tegenwoordig genoeg hulpmiddelen om een kind op een begrijpelijke manier uit te leggen wat er aan de hand is.

Grote ogen

De ouders hebben een mooi prentenboek gekocht en ze hebben deze al een aantal keer voorgelezen. Ook heb ik ze een luier en wat andere materialen meegegeven. Terwijl ik sondevoeding sta te geven, zie ik ineens twee grote ogen de kamer inkijken. Dat moet Bram zijn. Trots staat hij met een tekening in zijn handen voor de glazen deur. Achter hem staan een zenuwachtige papa en mama.

Ontwapenend

Zenuwachtig is Bram in ieder geval niet. Als de deur open gaat zegt hij trots: “Ik kom bij mijn zusje kijken.” De eerste stap in elke patiëntenkamer op onze afdeling is het desinfecteren van je handen. Bram doet het netjes, maar kan het niet laten om ook even te melden dat het middel wel erg stinkt. Ik moet direct lachen, wat zijn kinderen toch ontwapenend en eerlijk. Vol enthousiasme stapt hij richting de couveuse, die ik ondertussen langzaam laat zakken, zodat Bram zijn zusje kan bewonderen.

Weer compleet 

Alle draadjes, apparatuur en alarmen, Bram lijkt het niet te zien of te horen. Hij heeft alleen oog voor zijn kleine zusje. Trots vertelt hij over het boek wat hij met papa en mama heeft gelezen en de tekening die hij heeft gemaakt. Ik doe een stapje naar achteren, zodat ook ouders bij de couveuse kunnen staan. Het gezin is weer compleet. Ondertussen maak ik wat foto’s, want deze mijlpaal moet natuurlijk wel vastgelegd worden. Na een tijdje vraagt Bram wanneer zijn zusje naar huis mag. Ik leg uit dat dat nog wel even duurt, ze moet eerst nog verder groeien. Bram lijkt het te begrijpen, want inderdaad ze is nog wel erg klein.

Voordat Bram weer naar huis gaat, hangen we zijn mooie tekening op in de kamer. Een ding weet ik zeker, als Julia naar huis mag dan wacht er trotse broer op haar bij de deur.

Nicky is een gedreven intensive care neonatologie verpleegkundige. Dagelijks zorgt zij samen met haar collega’s in Amsterdam UMC voor de allerkleinste en meest kwetsbare patiënten. Nieuwsgierig naar onze IC Neonatologie afdeling? Op het Instagram account @babiesaandeamstel geeft zij, samen met haar collega’s, een kijkje achter de deuren van hun mooie maar ook indrukwekkende afdeling.

Heeft deze blog jou geïnspireerd en wil jij ook werken op de IC-neonatologie afdeling? Bekijk dan hier de mogelijkheden!